بوی خوش خدا می رسد از راه - سجاده ای پر از یاس

X

بوی خوش خدا می رسد از راه - سجاده ای پر از یاس بوی خوش خدا می رسد از راه - سجاده ای پر از یاس

[ و گفته‏اند حارث بن حوت نزد او آمد و گفت چنین پندارى که من اصحاب جمل را گمراه مى‏دانم ؟ فرمود : ] حارث تو کوتاه‏بینانه نگریستى نه عمیق و زیرکانه ، و سرگردان ماندى . تو حق را نشناخته‏اى تا بدانى اهل حق چه کسانند و نه باطل را تا بدانى پیروان آن چه مردمانند . [ حارث گفت من با سعید بن مالک و عبد اللّه پسر عمر کناره مى‏گیرم فرمود : ] سعید و عبد اللّه بن عمر نه حق را یارى کردند و نه باطل را خوار ساختند . [نهج البلاغه]

بوی خوش خدا می رسد از راه

میلاد با سعادت هشتمین اختر تابناک آسمان

امامت و ولایت حضرت علی ابن موسی الرضا علیه السلام بر تمام عاشقان آن حضرت

مبارک باد

ضریح طلایی آفتاب صـحـن حرم از بوی بهار پرشد

ازبال و پر زدن(یـا کـریـم) صورت گنبد چو ماه پر نورشد

دوبـاره بـوسه ای زد بـررخ مـهـربـان گـنـبد اش

گـنـبـد پـر ازنور مـى شدو اندک اندک همه جا پر زه بوی احساس

دلم آب گشت و قلبم چه گرم میشد

دویدم به سوی ضـریـح او بـاز تـا سر شار شوم از هوای او

کنار ضـریح گـریـه هـا بود و دلـهـاى شـکـسـتـه و دعـاهای یک مسافر غریب

از چـشـم هـمـه جای اشک گلاب عشق میجوشید

می ریخت نم نم اشک و زبان رضـا رضـاگویان بـود

درد دل هـاىمادر بیمار بود و اشک های مرد خسته از تنهایی

دل من مـانـنـد کـبـوتـرى رهـا می شد

عـطـر صلوات زائران چو عطر گـل یـاس درصحن و سرای رضا در فضـاجاری می شد

ذکرلب ها همه حرف و درد دل بود و راز و نیاز با او کـه غـریـب آشـنـا بود

بـا یـک طبق آرزو و امـیــد رفـتـم به سوی ضـریـح مرد افتاب صورت

پر کشیدم به آستان علی ابن موس الرضا

کلمات کلیدی :